Ayrılığa Dair...
Bir papatya tarlası düşün.. ılkbahar ayı.. Ve sen, onun yanından geçen
yolda
yürüyorsun... Ve o papatya tarlasında bir papatya dikkatini
çeker.. Binlercesinden birisidir ama sen, onun yanına
gidersin.. Onda seni
çeken bir seyler vardır.. O papatyayı olduğu yerden koparırsın..Sadece
senin
olsun istersin, sadece senin.. Öleceğini düşünmeden. Ve gidersin o
tarladan... ıçindeki şiddetin durduramadığı
bir bencillik ama bir o
kadar güzel ve hapsedici. ışte bu TUTKU...
Yine o tarlanın kenarındaki
yolda yürüyorsundur.. Yine milyonlarcası
arasında bir tanesi seni çeker.. Yaklaşırsın, yanına
gidersin o
papatyanın.. Gözlerin başkasını görmez olur o an. Onun için herşeyi yapmak
istersin...
Dokunmak istersin.. Dokunamazsın, orda, onunla ölmek istersin.
Ama birden hafif bir rüzgar eser ve bir başka
güzel çiçek kokusu gelir
burnuna.. Dayanamazsın onun kokusuna.. Unutturur herşeyi bir anda ve o
kokunun
geldiği yöne gidersin.. O papatya orda kalmıştır,yüreğinin bir
kenarında.. Paylaşılmamıştır
bi çok şey.. Unutulmaz belki ama geri de
dönülmez ona.. ışte bu AşK...
Yine o yoldasın..
Papatya tarlasının yanından geçen.. Ve yine bir
papatya ... Milyonlarcasının içinde seni çeker..
Gidersin yanına.. Orda
kalakalırsın.. O hiç ölmesin diye her şeyi yaparsın.. Tüm gücünle onunla
olmak istersin.. Oradan seni koparacak hiç bir güç olmadığına inanırsın..
Ve orda onunla
ölene kadar birlikte kalırsın... ışte bu da SEVGı...