Birgün anlarsın |
Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez. Dikilir gözlerin tavanda bir
noktaya, Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında Ne çarşaf halden anlar ne yastık. Girmez
pencerelerden beklediğin o aydınlık. Onun unutamadığın hayali, Sigaradan derin bir nefes
çekmişçesine dolar içine. Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın. Sevmek ne imiş
bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu. Şerefin, faziletin,
iyiliğin, güzelliğin. Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için, Vurursun başını soğuk
taş duvarlara. Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın. Duyarsın, Ta
derinden acısını, çaresiz kalmışlığın. Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir
gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin. Niçin yaratıldığını. Bu
iğrenç dünyaya neden geldiğini. Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini. Boşuna geçip giden
günlerine yanarsın. Dolar gözlerin, için burkulur. Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın
tadını sevilen dudakların. Sevilen gözlerin erişilmezliğini. O hiç beklenmeyen saat geldi mi? Düşer
saçların önüne, ama bembeyaz. Uzanır, gökyüzüne ellerin. Ama çaresiz, Ama yorgun, Ama bitkin. Bir
zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın. Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı. Sevmek ne
imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın hayal kurmayı; Beklemeyi, ümit etmeyi. Bir kirli
gömlek gibi çıkarıp atasın gelir Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi. Lanet edersin yaşadığına... Maziden
ne kalmışsa yırtar atarsın. O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden. Seni sevdiğimi
işte o gün anlarsın. |
BIRAKMA BENİ... |
Günlerdir ağladım yokluğunda Bekledim bana geleceğin o günü Senden uzak olsamda
aldırmadım Hep umutluydum, beklemeye yeminliydim
Düşünmedim sensizliği, yapamazdım zaten... Sensiz
asla olamazdım Bir eksiklik vardı İçimde, gittiğinden beri Dönseydin bitecekti, ya dönmeseydin... İşte
o zaman da ben bitecektim.
Eğer sen olmayacaksan bu dünyada Bende olmayacam... İstesem bile bunu yapamayacam Sensiz
asla olamayacam... |
|